Για μισό λεπτό. Μισό
λεπτό να καταλάβω. Θα φτιάξω μικρές προτάσεις για να μην χαθώ.
Χτες άκουσα πάλι τον πρωθυπουργό της χώρας
μου. Δηλαδή τον πρωθυπουργό μου. Δεν έχει σημασία αν τον ψήφισα ή όχι. Είναι ο
αρχηγός του κράτους . Δηλαδή όλων μας. Αυτός που φροντίζει για όλους μας. Μας εκπροσωπεί,
εργάζεται για τη χώρα αυτή. Για όλους μας
δηλαδή. Ωραία μέχρι εδώ.
Ήταν πάλι
εριστικός. Εριστικός και φανερά εκνευρισμένος με κάποιους από τους συμπολίτες
μου. Είπε πάλι ότι θα είναι αποφασιστικός. Είπε «Εγώ έκλεισα την αμαρτωλή ΕΡΤ»
και επέτρεψε να γίνουν αυτόματα περισσότεροι από τους μισούς πολίτες της Ελλάδας
«αμαρτωλοί» που θέλουν την ΕΡΤ ανοιχτή.
Γιατί το ξέρει ότι υπάρχουν πολίτες που θέλουν την ΕΡΤ ανοιχτή. Και δεν
είναι δύο και τρείς. Είναι τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός.
Γιατί ο
πρωθυπουργός μιας χώρας επιτίθεται στο μισό πληθυσμό της; Γιατί κάνει με αυτό τον τρόπο τους μισούς να
νιώθουν υπέρμαχοι του κακού και της αμαρτίας (δεν είναι τυχαία λέξη η αμαρτία)
και ταυτόχρονα φορτίζει τους άλλους μισούς
και τους οπλίζει με το «δίκιο και το συμφέρον» του τόπου; Πώς είναι δυνατόν αντί να προσπαθεί ο
επικεφαλής μας να μας ενώσει, να εκτονώσει την ένταση να μας φορτίζει πιο πολύ,
να μας πολώνει;
Εμφανίστηκε
αποφασιστικός με την ΕΡΤ, όπως υποστήριξε, γιατί κάθε φορά που προσπαθούσε να
φτιάξει το πρόβλημα δεν τα κατάφερνε. Αναρωτιέμαι πραγματικά αν ζητάει την
κατανόησή μου. Να τον συμπονέσω. Να τον λυπηθώ. Που παραδέχεται ότι προτίμησε
να κατεβάσει τον διακόπτη, γιατί δεν μπορούσε να αναδιοργανώσει μια εταιρία. Πονάει
κεφάλι, κόψει κεφάλι. Αν δεν μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να φτιάξει τα
κακώς κείμενα της χώρας ποιος μπορεί;
Δίνω στον
πρωθυπουργό της χώρας την αξία που του πρέπει. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι ότι
πρόκειται για άνθρωπο. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πόσο έξυπνος είναι και από
ποια συναισθήματα διακατέχεται. Δεν
είναι ανθρώπινος ο ρόλος που επέλεξε. Είναι λάθος να υποβαθμίζω το ρόλο του με
το να του δίνω συναισθηματική υπόσταση. Άσε που είναι και παγίδα.
Θα προχωρήσει
λέει όπως και να χει. Για το καλό λέει
του Ελληνικού λαού. Ποιού Ελληνικού λαού;
Του καλού ή του κακού; Του αμαρτωλού ή του καλού Χριστιανού; Μας χωρίζει καθημερινά, μας διχάζει ξεκάθαρα. Και
μας φορτίζει με έντονες λέξεις, και μας βάζει θέσεις που δεν έχουμε
επιλέξει. Γιατί;