Μια φορά και ένα
καιρό ήταν η μαμά και το κοριτσάκι. Ένα απόγευμα πριν από ένα χρόνο η μαμά πήρε
το κοριτσάκι και τη μεγάλη της κοιλίτσα
και βγήκε στο δρόμο. Πήγαν στον παιδότοπο και εκεί το κοριτσάκι έπαιξε πολύ, ήπιε
χυμό και έφαγε ποπ κορν. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουν το κοριτσάκι διάλεξε ένα
μεγάλο κόκκινο μπαλόνι, πήρε τη μαμά απ’ το χέρι και βγήκαν πάλι στο δρόμο. Είχε
νυχτώσει και το κοριτσάκι κοίταξε ψηλά στον ουρανό και βρήκε το φεγγάρι ολόκληρο
και φωτεινό.
Το κοριτσάκι δεν
ήθελε να πάει στο σπίτι. Ήθελε να κάτσουν λίγο ακόμα έξω να δουν το στρογγυλό
ολόκληρο φεγγάρι. Η μαμά όμως ήθελε να πάει στο σπίτι. «Μου φαίνεται ότι ο
αδερφός σου θέλει να σε γνωρίσει». Και έτσι η μαμά και το κορίτσι γύρισαν σπίτι.
Η μαμά ξάπλωσε
στο κρεβάτι να ξεκουραστεί , μαζί της και ο μπαμπάς και η μικρή έπαιζε με το
καινούριο κόκκινο μπαλόνι και τη βαλίτσα της μαμάς με τα ροδάκια που είχε μέρες
τώρα έτοιμη στο δωμάτιό της.
Σε λίγο το
κοριτσάκι σκαρφάλωσε ανάμεσά τους στο κρεβάτι. «Αγάπη μου η μαμά και ο μπαμπάς
θα πάνε στο μαιευτήριο για να γεννηθεί ο αδερφός σου.»
και
τότε εσύ με
αγκάλιασες και μου είπες «Μαμά να πεις στη γιατρό να μην σε πονέσει πολύ»
Μαμά….
Πάλι
να το πεις….
