Με ένα κοκτέιλ χωρίς όνομα αποχαιρετώ δωδεκάμισι μήνες
θηλασμού και καλωσορίζω τις επόμενες μέρες που σαν το ποτό μου έτσι κι αυτές
δεν έχουν ακόμα το όνομά τους. Ο
θηλασμός είναι ένα μαγικό ταξίδι, μια εμπειρία για την οποία είμαι ευγνώμων.
Δεν είναι εύκολο, τουλάχιστον για μένα δεν ήταν, ταλαιπωρήθηκα, στεναχωρήθηκα,
έκλαψα, γέλασα και τα κατάφερα. Όχι μόνη μου. Παρέα. Με εκείνον που με στήριζε
και εκείνη που δεν το έβαλε ποτέ κάτω και πάντα ζητούσε.
Τους ευχαριστώ και τους δύο που μου έδωσαν την ευκαιρία να
νιώσω τι σημαίνει δίνεις τροφή, γραμμάρια, εκατοστά και πάνω απ’ όλα ηρεμία και
αγάπη. Ευχαριστώ τη μικρή μου που κάνει κάθε της βήμα και κάθε της μετάβαση με
ευκολία και τον αγαπημένο μου για την εμπιστοσύνη του, την αγάπη του και φυσικά
… γι αυτό το ποτό.
